Thursday, November 14, 2013

Hayat şaşırtır bazen… Bazen hayat dolu dolu geçmesine rağmen hep aynı düzende ve tanıdık hislerle ilerler. Sanki çok rahat bir koltuğa yerleşmiş, ‘ohh sıcak sıcak’ ve hiç kalkmayacakmış gibi hissedersin. Tam da hayat beni artık öyle pek şaşırtmaz dediğin zamanlarda…hoop kendini anlamadan bir rüzgarın içinde buluvermişsin. Sanki seyrettiğin bir filmin, anlamadan seni içine alması gibi. Bir içindesin filmin, kendini kaptırıyorsun… bir dışındasın, kendindesin. Ve gittikçe filmin içine giriverirsin. Anlamadan bir süreliğine kendinden kopuverirsin. Ne güzeldir kendini kaptırmak heyecanlı bir filme ve filmin içindeki duygulara. Gözün hiç birşeyi görmez, algın kitlenir adeta. İşte hayatta böyle birşey sanki! Hiç ummadığın bir dönemin içine girer ve kaptırıverirsin. Sonra hayattan alacağını aldığında bazen yavaş yavaş ve sonra anlamadan bir anda o perde kalkıverir gözünden. Sanki biri seslenmişte, bir bakmışsın filmin etkisinden çıkıvermişsin. O ana kadar hissettiğin duygular, kendini kaptırmanın yarattığı yorgunluk, o andan kopmanın yarattığı burukluk ve bir de hayatın yaşattığı değişik duyguları tatmanın hazzı kalır içinde… Kendine geldiğin zaman, olaylara ve yaşadıklarına dışardan bakıp, herşeyi daha net kavramanın ve görmenin şaşkınlığı içerisindesindir. Sonra bu farklı hissi hayat sindire sindire bir güzel içine oturtur. Sanki için dolmuş ve daha da olgunlaşmışsındır. Filmden kopmanın burukluğu bir yandan, beni öyle kolay kolay bir daha pek şaşırtmaz dediğin hayat ile ilgili birşeyler daha anlamanın ve biraz daha olgunlaşmanın sarhoşluğu bir yandan… …yine dersin hayata ve yüce düzene… ‘Yaptın yine yapacağını’ … İşte ben bu hayatın beni şaşırtan tarafını seviyorum. Ve her seferinde benliğime kattıklarını… yine teşekkür ederim…yine teşekkür ederim… yine yüzümde bir gülümseme… hayata karşı bir güven duygusu… alıştığım koltuktan kalkmanın, hayatıma kattığı heyecan… ve damağımda filmin tadı… Sanem:)